Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quo igitur, inquit, modo? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Duo Reges: constructio interrete. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae. Sed haec omittamus; Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
Quem enim ardorem studii censetis fuisse in Archimede, qui dum in pulvere quaedam describit attentius, ne patriam quidem captam esse senserit? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.
Proclivi currit oratio. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quis istud possit, inquit, negare? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Eademne, quae restincta siti? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Avaritiamne minuis? Nemo igitur esse beatus potest. Cur post Tarentum ad Archytam? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur?